ready for some heavy shit?

Het is nog niet zo lang geleden dat ik iets gepost heb, maar vandaag ging ik door al mijn geschreven teksten en verhalen. Tijdens deze tocht kwam ik een verhaal tegen, geschreven in 2015 met de titel "Myself? One of them? Or nobody?"Wees niet bang, het is geen afscheidsbrief ofzo, maar het heeft me zo hard aan het huilen en denken gezet (ik word er gewoon zo moe van hoe er tegenwoordig gedacht word)  dat ik vond dat ik het moest delen. Het leven is namelijk niet altijd zo rooskleurig en misschien zie ik het ook allemaal wel te zwaar maar dat maakt me niet uit. Ik heb ook geen idee wie het allemaal gaat lezen en hoeveel mensen het zullen zien, maar 1 iemand kan al het verschil maken.

"Het is zo moeilijk om jezelf te kunnen zijn; het persoon te zijn die je echt bent, met welk karakter je geboren bent! Waarom kunnen we dat niet? Waarom moeten we buiten onze grenzen treden, buiten onze comfort zone? Waarom moeten we make-up en sexy kleren dragen? Alleen omdat we anders onaantrekkelijk en duf zijn en omdat we er anders niet bijhoren? Tuurlijk zijn sommige dingen leuk. Maar verdrietig zijn en jezelf kut en minderwaardig voelen, omdat je zo je best wilt doen om net als "hun" te zijn. Waar ligt de grens, hoe ver wil je gaan om net als hun te zijn? Wie is hun eigenlijk? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik kan niet telkens zover gaan om gelukkig te zijn. Ik zou niet gelukkig kunnen zijn als ik mezelf zo moet veranderen. Wat is het volgende dat we doen, nu is het nog een beetje make up. Wat is het straks een borstvergroting? God damn. We zijn kinderen, waarom kunnen we niet gewoon (net als vroeger) met poppen spelen, praten over boeken en films. Gewoon onbezorgd. Nee, waarom moeten we het altijd hebben over hoe lelijk iemand is en moeten we mensen altijd zwart maken. Lekker over mensen roddelen en ze de grond in praten. kunnen we niet gewoon heel even onszelf zijn, iemand waar we trots op kunnen zijn, iemand waarvan we zelf houden?! Ik vind het eerlijk gezegd niet gek hoor dat mensen voor de trein springen en zichzelf pijn doen. Want waarom zou je blijven, als toch niet voldoet aan de eisen van een ander en als je jezelf alleen maar kwijtraakt."

Je hoeft van mij niks met deze tekst te doen, je mag het overslaan of mij nu uitleggen. Maar je mag ook na gaan denken; ben ik wel wie ik wil dat ik ben? Ben ik wel echt gelukkig...